အမ်ိဳးသမီးမ်ားဘ၀ ျမွင့္မားေရးသည္ လူ ့အဖြဲ႕အစည္းတခုလံုး တိုးတက္ေရးပင္ ျဖစ္ေပသည္။

Wednesday 19 May 2010

ကြ်န္မနံမယ္ေနျခည္ပါ.....အပိုင္း(၂)

အိပ္လိုက္ တယ္ျပီးေတာ့ ငါ့ကို သူသူအေပၚတက္လုပ္ပါ လားတဲ့ .. ငါလဲစိတ္ထ ဲမွာလုပ္ေ တာ့လုပ္ျက ည့္ခ်င္ေပ မဲ့ မရဲဘူးေလ၊ အဲဒါ ကိုသူကပက ္လက္လွန္ေနရာကေန ငါ့ကို သင္ေပးတယ္ ဘယ္လိုတက္၊ဘယ္လိုကိုင္၊ဘယ္လိုထည့္ေပါ့
ငါလဲသူ့ရဲ့ဟာအရမ္းကိုေတာင္ျပီး တန္းေနတာကိုျမ င္ေတာ့ ဖီးလ္ကပိုတက္ လာတယ္ဟာ၊ ထိပ္ျကီးက နီရဲျပီးကားေနတာပဲ၊
ငါ သူ့အေပၚတက္ခြျပီးေတာ့ သူေျပာတဲ့ အတိုင္းသူ့ဟာကိုလက္နဲ့ကိုင္ျပီး ငါ့ဟာအဝမွာေတ့ျပီးထဲ့လိုက္တာ အဲ့ဒီဖီးလ္က
ငါေအာက္မွ ာတုန္းက ငါ့ထဲကို ထဲ့တာနဲ့မ တူဘူး၊ ေျဖးေျဖးခ်င္းဖိျပီးထိုင္လို ့အဆံုးထိလဲဝင္သြ ားတဲ့ အခါမွာ သူ့အထိပ္က
ငါ့အေခါင္းထဲအဆံုးေနရာကိုလာထိတယ္၊ ငါလဲ ငါျကည့္ဖူးထားတဲ့အတိုင္းအေပၚေအာက္ အေရွ့အေနာက္ လုပ္လိုက္ တာ၊သူက
ကငါ့ကိုေအာက္ကေန ငါ့နို ့ေတြလွမ္းကိုင္ျပီး ဆုပ္ေပးတယ္၊ ခဏေလးေနေတာ့ ငါ့အထိပ္ေ လးက အရမ္းမာလာျပီး
အဝနားကလဲ တင္းလာ နို့ေတြလဲ တင္းလာျပီး ျပီးလုျပီးခ်င္ ျဖစ္လာတယ္ဟာ။

ကြ်န္မနံမယ္ေနျခည္ပါ .....အပိုင္း (၁)

စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ ေနပါတယ္။
ေနတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ ့အတူ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းကိုနွစ္ေယာက္ ရွယ္ယာအတူေနတယ္
အခန္းေဖၚလဲ ကြ်န္မလို ပဲ ၊အလုပ္တစ္ဖ က္ ေက်ာင္းတစ္ဖက္၊ ဒါေပမဲ့ သူနဲ ့ကြ်န္မ အလုပ္ေရာ၊ေက်ာင္းေရာ မတူျကဘူး၊ ကြ်န္မတို ့ေနတဲ့တို က္ခန္းက ထံုးစံအတိုင္း အိမ္တစ္ခန ္းမွာ အိပ္ခန္းသံုးခန္း
အဲဒီထဲက အိပ္ခန္းတစ္ခန္းကို ကြ်န္မတို ့နွစ္ေယာက္က ရွယ္ယာေနျကတာ အိမ္သူျကီး လင္မယားစံုတဲြ က တခန္း၊ ခေလးေတာ့မရိွဘူး၊ က်န္တဲ ့တခန္းမွာေတာ့ လက္မထပ္ရေသးေပမယ့္အတူေနေနျကတဲ့ စံုတဲြတတြ ဲေပါ့၊ နွစ္ေယာက္စလံုးက အလုပ္ကိုယ္စီနဲ့။

Tuesday 18 May 2010

ထိိုုတစ္ညဝယ္

''အိမ္ကဟာေတြ ဘယ္မွာသြားေသေနျကလဲ၊ ေအး ေကာင္းတယ္ အကုန္ေသကုန္ျကရင္လည္း ငါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေနရျပီ''
ကိုေအာင္ဘညိုအသံျကီးကိုျခံဝမွျကားလိုက္ရသည္နွင့္တျပိုင္နက္က ေလးေတြက သူတို့အေမမေအးေမ
အပိုင္စားရရာေနရာျဖစ္ေသာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအလို်လို်ေရာက္လာျကသည္။သူတို့အေဖမူးလာေပျပီ၊
ကိုေအာင္ဘညိုမူးသည္ကလည္းေန့တိုင္းျဖစ္ေလရာ ဒါကသူတို့ေနစဥ့္ အလုပ္လိုျဖစ္ေနေပျပီ။ရပ္ကြက္ထဲမွာ
တျခားကေလးေတြနွင့္သြားကစား သည္ကိုလည္းကိုေအာင္ဘညိုကမျကိုက္ပါ။
''ေဟ့ ေအးေမ ဘာခ်က္ထားလဲ''
ဝါးျကမ္းခင္းကိုကို်းက်လုမတတ္ေအာင္ ေဆာင့္နင္းျပီးကိုေအာင္ဘ ညို မီးဖိုေပါက္ဝေရာက္လာသည္။
ကေလးေတြကသူတို့နွင့္မဆိုင္သလို ကုပ္ေနျကသည္။
''ထမင္းရည္ပဲရိွတယ္''
''ဘာ မင္းကြာ ငါလုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့''
ပခံုးထိေအာင္ရွည္လ်ားသည့္ နီေျကာင္ေျကာင္ဆံပင္ျကမ္းျကမ္းမ်ား တရမ္းရမ္းခါသြားေအာင္ ကိုေအာင္ဘညို
စိတ္ဆိုးသြားေသာ္လည္း လင္ဆိုးမယားဘဝမွာ အေနျကာခဲ့ျပီျဖစ္ေသာမေအးေမကေတာ့ မတုန္လွုပ္ပါ၊ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးဖို့
စကားလံုးေတြကလည္းေန့တဒူဝေျပာခဲ့ ျပီးသားမို့ကုန္ေနျပီျဖစ္သည္။ ဝင္ေငြကိုေလာက္ငွေအာင္ ရွာမေပးနိုင္ေသာ
အိမ္ေထာင္ဦးစီးပီပီ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ျပီးကိုေအာင္ဘညိုလွည့္ထြက္သြားသည္။ ပါးစပ္ကေတာ့အျငိမ္မေနပါ၊
''စိတ္ရိွတိုင္းသာလုပ္လိုက္ရလို့ေတာ့ကြာ''
မေအးေမကေတာ့တံုဏိွဘာေဝနွင့္ရင္ခြင္ထဲကအငယ္ဆံုးကေလး ကိုနို့လွန္တိုက္ေနသည္။အလာကထက္
ေျခသံပိုျပင္းစြာျပန္လွည့္အလာအိမ္အလယ္ခန္းအေရာက္မွာေတာ့ကိုေအာင္ဘညိုမ်က္နွာဝင္း လက္သြားသည္။ မေန့ညက
လက္က်န္ပုလင္းကတစ္ဝက္ေလာက္ရိွ ေသး၏၊ဝမ္းသာအားရထိုင္ခ်လိုက္ျပီးမီးဖိုဖက္သို့အျမီးလွမ္းေတာင္းမည္ ျပင္လိုက္ျပီးမွ
''ဘာမွရိွမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီတိုင္းပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္''


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိမ္ေရွ့ေရအိုးစင္ကေသာက္ေရတစ္ခြက္သြားခပ္လာျပီး ပုလင္းကို ေမာ့လိုက္ ေရကိုေသာက္လိုက္နွင့္
ခဏအတြင္းမွာပင္ ပုလင္းေျပာင္သြားသည္။အျပင္မွာေသာက္လာျပီးသည့္အျပင္ေနာက္တစ္ပိုင္းပါ ထပ္တင္လိုက္ေသာေျကာင့္
အမူးကတရိွန္ထိုးတက္လာသည္။အိမ္ကျပင္ကိုမွာ ခနထြက္ထိုင္ဖို့စိတ္ကူးကိုပင္အေကာင္အထည္မေဖၚ နိုင္ေတာ့ပဲ
ထိုေနရာမွာပင္ေခြေခြကေလးလဲက်အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
မေအးေမ အိမ္ေရွ့ကိုထြက္လာခိ်န္မွာေတာ့ကိုေအာင္ဘညိုကတခူးခူး ေဟာက္သံထြက္ေနေပျပီ။
ထို့ေျကာင့္အသံမျမည္ေအာင္ေျခေဖါ့နင္းျပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ေစတနာထားလြန္း၍မဟုတ္ နိုးလာျပီး
ျပႆနာထပ္ရွာမွာစိုးေသာေျကာင့္ျဖစ္သည္။ကိုေအာင္ဘညိုပိုက္ဆံ ပါမလာတာ ေသခ်ာေနျပီ
ျဖစ္ေသာေျကာင့္ကေလးမ်ားအတြက္ ညစာဖန္တီးေပးဖို့တာဝန္ကလည္းရိွေသးသည္မဟုတ္ပါလား၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
ကေလးေလးကို အိပ္ရာထဲမွာအသာသိပ္ထားလိုက္ျပီး ကေလးကိုျကည့္ထားရန္အျကီးသံုးေယာက္ကိုလက္ဟန္ျပျပီးရပ္
ကြက္ထဲထြက္ခဲ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
''ဟဲ့နင့္အေဖနိုးေသးလား''
ဟိုကဒီကေခ်းငွားလာေသာ ပိုက္ဆံကေလးနွင့္ဆန္ဝယ္ျပီးမေအးေမ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကိုေအာင္ဘညိုက
အိမ္ေရွ့ခန္းဘုရားစင္ေရွ့မွာ စန့္စန့္ျကီးေရာက္ေနေပျပီ၊ထို့ေျကာင့္ မီးဖိုခန္းထဲလိုက္လာေသာ အလတ္မကိုေမးျကည့္မိသည္။
''ခဏေလးပါ အေမ့ကိုဆဲဆိုျပီးေနရာေျပာင္းအိပ္ေနတာပဲ''
ေရွ့မွာဆဲဆဲကြယ္ရာမွာဆဲဆဲ မေအးေမ မတုန္လွုပ္ေတာ့ပါ၊ အိမ္ေထာင္သက္ (၁၂)နွစ္ အတြင္းမွာ အေရက
အေတာ္ထူခဲ့ေပျပီ၊ေလာေလာဆယ္အေရးျကီးတာကကေလးေတြထမင္းစားျကရဖို့သာျဖစ္သည္၊
''သမီးေရ ထညက္ေလးက်န္ေသးတယ္မဟုတ္လား၊ထမင္းက်က္ရင္ ဆားေလးျဖူးျပီးထညက္ေလးနဲ့စားလိုက္ေနာ္''
''ဟုတ္''
မ်က္နွာမသာယာရွာေသာသမီးကိုျကည့္ျပီးမေအးေမ စိတ္မေကာင္းပါ၊သို့ေသာ္လည္းသူမဘာတတ္နိုင္မည္နည္း၊
''အေမဆန္ေဆးမယ္ သမီးမီးေမႊးလိုက္''
မေအးေမဆန္ေဆးျပီးထမင္းအိုးတည္ေနစဥ္ကေလးမေလးက အေမနားမွာလာထိုင္သည္၊
''အေမ ေန့လယ္ကသမီးကိုဟိုဘက္ျခံကမထူးကေျပာတယ္အေမ တို့အေဖ တို့က အရင္တုန္းကသူေဌးေတြဆို''
''ေပါက္ေပါက္ရွာရွာသမီးရယ္၊ သမီးကိုမထူးကေနာက္တာေနမွာပါ အေမကသေဌးဆိုရင္ ငါ့သမီးေလးကို
ထညက္နဲ့ဘယ္ထမင္းေကြ်းပါ့မလဲ''
ရယ္စရာလိုလုပ္ပစ္လိုက္မိေသာ္လည္းတကယ္တန္းေတာ့မေအးေမ ရင္ထဲမွာနာက်င္ရပါသည္။
မထူးေျပာတာအမွန္ဆိုေပမယ့္ကေလးေတြကို ရွင္းျပလိုစိတ္မရိွပါ၊ျပႆနာအားလံုး၏တရားခံမွာကိုေအာင္ ဘညိုပါဟု
အလြယ္တကူလက္ညိုးထိုးျပနိုင္ေသာ္လည္း ကေလးေတြ အေနျဖင့္သူတို့အေဖကိုေနာကိထပ္ပိုျပီးစိတ္မနာေစခ်င္ပါ ၊ကိုေအာင္
ဘညိုအေပၚငဲ့ညွာလိုစိတ္ကုန္ခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း နုနယ္ေသာကေလးေတြ စိတ္မွာဘာကိုမွထပ္ျပီး မခံစားေစလိုေသာေျကာင့္
ျဖစ္သည္၊ ရွင္ဘုရင္ဘဝကေဆာင္းခဲ့ရေသာေရႊxD;oည္ခုခိ်န္မွာအရိပ္မေပးနိုင္ေတာ့သည့္ ေနာက္ျပန္တမ္းတေန၍
အပိုသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx




''ေသာက္ေကာင္မနင့္ကိုမခ်ရလို့ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ဖါသယ္မဆီသြားရတာ ကမွေကာင္းေသးတယ္''
ကေလးေတြထမင္းေကြ်းျပီးေနာက္က်န္ေနေသာထမင္းခဲေလးကိုတစ္ဝက္ ျခမ္းျပီးစားရန္ဟန္ျပင္ေနေသာ
မေအးေမဆတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္၊ကိုေအာင္ဘညိုေယာင္ေနျခင္းပါေပ။ကေလးေတြလည္းမအိပ္ျကေသး၊အိပ္မက္မက္၍
ေယာင္တာျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း ဒီလိုစကားမို်းကိုကေလးေတြမျကားေစလိုပါ။ ေဒါသထြက္ထြက္နွင့္က်န္ထမင္းခဲတစ္ျခမ္းကိုပါ
ပန္းကန္ထဲ ေကာက္ထည့္လိုက္စဥ္ ကိုေအာင္ဘညိုအသံက ေပၚလာျပန္သည္။
''ဘညိုကြဆယ္ေလးနွစ္သားနဲ့မိန္းမေတြခ်လာတဲ့ေကာင္''
ဒါက ကိုေအာင္ဘညိုလက္သံုးစကား၊မူးရူးျပန္လာခိ်န္မ်ားတြင္ မေအးေမက သူ့ဆနၵကိုမလိုက္ေလ်ာေလတိုင္း
ေျပာတတ္သည့္ စကား၊စိတ္ အခန့္မသင့္လ်င္ မေအးေမ ဘယ္ေလာက္ညင္းညင္းအတင္းျကံေလ့ရိွသည္။ ခေလးေတြနိုးလာမွာ
ပတ္ဝန္းက်င္ကျကားမွာစိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ေနာက္ဆံုး မေအးေမလိုက္ေလ်ာလိုက္ရတာေတြလည္းရိွသည္။ဒါေတာင္ကိုယ္ေတာ္
ေခ်ာကေကာင္းေကာင္းလုပ္သည္မဟုတ္၊သူ့ကိစၥျပီးျပီဆိုသည္နွင့္မေအးေမ ကအလြန္ရဲြေနျပီျဖစ္ေျကာင္းမိန္းမပ်က္
ေတြကပင္သူမထက္ပိုလတ္ေသးေျကာင္းခို်းဖဲ့ေျပာတတ္ေသးသည္။
သည္းမခံနိုင္သည့္အဆံုးတြင္မေအးေမက
''ဟုတ္တယ္ေတာ္ေရ ကု်ပ္သာလတ္ေသးလို့ကေတာ့ရွင့္လုပ္စာ တျပား မွ မယူေတာ့ဘူး ကြ်န္မကေလးေတြကို
ဖာခံေကြ်းလိုက္မယ္'' ဆိုတာမို်း ျပန္ေအာ္တတ္သည္။အမွန္တကယ္လည္းမေအးေမတခါတေလဒီလိုစိတ္ ေပါက္တတ္သည္။
သို့ေသာ္လည္းအသက္၃၅ နွစ္လို့မထင္ရ ၅ဝ ေက်ာ္ ထင္ရေလာက္ေအာင္က်ဆင္းေနေသာ ရုပ္ရည္၊အရိုးေပၚအေရတင္ကိုယ္
လံုးတို့ကသူမကိုအခြင့္မသာေစခဲ့ပါ။
''ဟင္း''
သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္းဆားျဖူးထားေသာထမင္းလုပ္ကိုပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။ေျခာက္ကပ္ေနေသာ
လည္ေခ်ာင္းထဲကိုထမင္းလုပ္က ရုတ္တရက္မဆင္း လမ္းတစ္ဝက္မွာနင္ေနသည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ေျမလတ္ပိုင္းျမို့ငယ္ေလးတစ္ခုမွာ စက္သေဌးဦးလွေအာင္ဆိုသည္ မွာမသိသူမရိွေသာနာမည္တစ္ခုျဖစ္သည္။ျမို့ေပၚ
က သာသနိကအေဆာက္အဦးတိုင္းမွာ ဦးလွေအာင္ ေဒၚ တင္တင္ညို သား ေအာင္ဘညို ေကာင္းမွု့ ဆိုေသာ
ကဗ်ည္းစာတမ္းကိုေတြ့ရေပမည္။ျမို့ထဲက ခပ္ေနာက္ေနာက္ ကာလသားေတြကေတာ့ ထိုစာတမ္းတို့၏ အေရအတြက္သည္
ဦးလွေအာင္ ၏မယားငယ္ အေရအတြက္ နွင့္တူညီေျကာင္းဆိုျကသည္။ဒီလိုေျပာရေလာက္ေအာင္လည္းဦးလွေအာင္က
စြမ္းသည္။ေအာင္ဘညို၊ ေနာင္ျကီးေတာ့ ကိုေအာင္ဘညိုကလည္းအေဖ့ေျခရာေကာင္းေကာင္းနင္းနိုင္သူျဖစ္သည္။
သို့ေသာ္လည္း ေအာင္ဘညို ေလး၏လက္ဦးဆရာမွာ ဖခင္ျဖစ္ သူဦးလွေအာင္မဟုတ္၊ ဖခင္၏လက္စဲြေတာ္
ကိုဘိုျကီးျဖစ္သည္။ ကိုဘိုျကီးက သေဌး ပီေအ ပီသစြာပင္ သူေဌးသား ကိုေကာင္းေကာင္း ေပါင္းတတ္သူျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ မ ကိစၥနွင့္ပတ္သက္လ်င္ ေျမွာက္ေပး ဖို့တာဝန္အလြန္ေက်သူျဖစ္သည္။ ေအာင္ဘညို လူပို် ေတာင္ေကာင္းေကာင္း
မျဖစ္ေသးခိ်န္မွာ ဂြင္းတိုက္တတ္ရန္သင္ ေပးေသာလက္ဦးဆရာလည္းျဖစ္သည္။ ပထမဆံုး လိင္သင္ခန္းစာ ကို ေအာင္ဘညို
ေအာင္ျမင္စြာ စမ္းသပ္ျပီးေျကာင္း ဆရာျဖစ္သူ ကိုသတင္းပို့လိုက္သည္ နွင့္တျပိုင္နက္ လက္ေတြ့ခန္းဝင္ဖို့
အတင္းတိုက္တြန္းေတာ့သည္။
‘'မင္း အရည္ေတြ ထြက္တာေသခ်ာတယ္ေနာ္''
''ေသခ်ာပါတယ္ ကိုဘိုျကီးရဲ့ ဒီမွာ မနည္းကိုေျပာင္ေအာင္ေဆးလိုက္ရတယ္''
''ေအး ဒါဆို မင္း မိန္းမ ယူလို့ရျပီ''
ေအာင္ဘညို ဝမ္းသာလိုက္သည္မွာေျပာဖြယ္ရာမရိွ။
''မိန္း မေတာ့ မလိုခ်င္ေသးဘူးဗ်ာ''
''ငါကလည္း သေဘာေျပာတာပါ၊ မင္း ဖါခ်မလား''
''ဟာ၊ သူမ်ားေတြ သိသြားရင္ ရွက္စရာျကီးဗ်ာ၊ ေနာက္ျပီး ခင္ဗ်ား ဟိုတစ္ခါက ေျပာေတာ့ ေရာဂါျဖစ္တတ္တယ္ဆို''
''ဒါက အပုတ္အပြေတြဆီသြားမွပါကြာ၊ငါ သန့္တာေလးေတြသိပါတယ္''
သန့္တာေတြရိွတယ္ ဆိုေတာ့ေအာင္ဘညိုနည္းနည္းစိတ္ပါလာသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
''မေျပာ မရိွနဲ့ ငါ့ေကာင္ေရ ၊တခါတေလ မင္းအေဖအတြက္ငါ ေခၚေခၚ ေပးရတဲ့ဟာေလးေတြဆို မင္းေရေရလည္လည္
ခိုက္သြားမယ္''
''ဟင္ အေဖကလည္း ဘယ္လိုျကီးလဲ၊ သူ့ မွာဒီေလာက္ မိန္းမေတြ ေပါတာကို''
''ဒါေတာ့ ငါလည္းမသိဘူးေလကြာ၊ မင္းဖာသာမင္းပဲ သြားေမးေတာ့ ဟား ဟား''
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ေအာင္ဘညို ဒီအေျကာင္းကိုပဲစဥ္းစားေနမိသည္။ နဂိုက ေခါင္းထဲမွာမရိွေသာ ေက်ာင္းစာဆိုတာ
သတိပင္မရေတာ့။ဒီ ျကားထဲ ဖြားဘက္ေတာ္ကလည္း မိန္းမျမင္တိုင္းေထာင္ေထာင္ထ ေန သျဖင့္ စိတ္ကို
အေတာ္ထိန္းသိမ္းေနရသည္။ ကိုဘိုျကီးကလည္း ဦးလွေအာင္ ကိစၥေတြနွင့္လံုးပန္းေနရေသာေျကာင့္ ပါးစပ္ကပဲတြန္း
ေပးနိုင္သည္။သို့ေသာ္ တစ္ေန့မွာ ေတာ့လမ္းစေပၚလာသည္။ေသနတ္ တစ္လက္ျဖင့္သားေကာင္ရွာေနေသာ ေအာင္ဘညို
ပစ္ကြင္းထဲ ကိုေယာင္လည္လည္ ေရာက္လာသူက အိမ္ေဖၚမေလး ေထြးရီ။
အရင္တုန္းကေတာ့သူေဌးသားပီပီအိမ္ေဖာ္မေလးေတြကိုရိွသည္ပင္ မွတ္ခဲ့ပါ။ သို့ေသာ္လည္း အေျခအေနက
ဂရုစိုက္မိဖို့ဖန္တည္းလာသည္။ ေထြးရီက ေအာင္ဘညိုထက္ နွစ္ နွစ္ခန့္ေတာ့ျကီးနိုင္သည္
ဆယ့္ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရိွမည္။ရုပ္ေတာ့မေခ်ာ ျကည့္ေပ်ာ္သလိုလို ရိွရံုေလာက္သာ။သို့ေသာ္သူမသည္ မိန္းမျဖစ္သည္။
ေအာင္ဘညို လတ္တေလာလိုေနေသာ အရာ ကလည္းသူ့ဆနၵေတြကိုေျဖေဖ်ာက္ေပး မည့္မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
တညေနခင္း ေအာင္ဘညိုမီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္အသြား ေျကာင္အိမ္ေရွ့မွာ ေျခဖ်ားေထာက္ျပီး ေနာက္ကနံရံကို
တစ္စံုတစ္ခုလုပ္ေနဟန္ရိွေသာ ေထြးရီကိုေတြ့လိုက္ရသည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ထားေသာေျကာင့္ တင္ကေလးကေကာ့ေန။ ေန
ေရာင္ျခည္ကလည္းျပူတင္းေပါက္မွျဖတ္ ထိုးေနေသာအခါ လံုခ်ည္ပါးပါးေလးေအာက္မွ အသားဆိုင္ေတြကို အကြင္းလိုက္
ျမင္ရေသာေျကာင့္ ေအာင္ဘညို ရင္ထိတ္ကနဲခုန္သြား သည္။အမွတ္တမဲ့နွင့္အနားကိုေရာက္သြားျပီး တင္ပါးနွစ္ျခမ္းလံုး
ကိုလက္ျဖင့္ဆဲြညွစ္လိုက္မိသည္။
''အ မေလး ေသာက္ပလုပ္တုတ္ ။ အင္ ကိုညို''
ေထြးရီလန့္ျပီးထေအာ္သည္။လွည့္ျကည့္လိုက္ျပီးမွ ေအာင္ဘညိုကို ေတြ့ျပီးတုန္တုန္ရီရီျဖစ္သြားသည္။
''နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ''
ေလသံခတ္မာမာ ျဖင့္ေအာင္ဘညို သခိုးကလူဟစ္လိုက္သည္။ေထြး ရီမ်က္စိမ်က္နွာပ်က္သြား၏၊
''ျပ စမ္း၊ နင္ဒီေျကာင္အိမ္ ေနာက္မွာဘာလုပ္ေနတာလဲ''
''ဟိုေလ ဟိုေလ''
ေထြးရီမေျဖနိုင္ပါ၊ထို့ေျကာင့္ေအာင္ဘညို ေဘးဘီကိုအကဲခတ္လိုက္သည္။ျပီးမွ
''နင္ ဟင္းခိုးစား မလို့ မဟုတ္လား ငါေသခ်ာျမင္တယ္ေနာ္၊ မညာနဲ့ အေမသိရင္ နင္မလြယ္ဘူးေနာ္ ဟင္း''
အိမ္မွာအဆင့္အျမင့္ဆံုးေသာ အာဏာပိုင္ျဖင့္ျခိမ္းေခ်ာက္လိုက္ေသာ အခါ ေထြးရီထိတ္လန့္ျခင္းျဖင့္
ေနစရာမရိွေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။
''ကြ်န္မ ကြ်န္မ မစားရေသးပါဘူးကိုညိုရယ္၊ ျကီးျကီးကိုေတာ့မတိုင္လိုက္ပါနဲ့''
''ျပစမ္း နင္ဘာေတြဖြက္ေနတာလဲ''
ေျကာင္အိမ္ေနာက္မွာျကြက္ေလ်ာက္တန္းတစ္တန္းရိွသည္။ေထြးရီက ေျခဖ်ားေလးျပန္ေထာက္ျပီး
ပလပ္စတစ္ခို်င့္ေလးတစ္ခုကိုျပန္ထုတ္ျပသည္။ပါးစပ္ထဲမွာျပည့္လာေသာ တံေတြးမ်ားကိုေအာင္ဘညို ဂလု
ကနဲျမည္ေအာင္မို်ခ်လိုက္ရသည္။ခို်င့္ထဲကဟင္းေျကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါ။
''ကဲပါ ကဲပါ ျပန္ထားလိုက္ပါ အေမနဲ့ မတိုင္ေတာ့ပါဘူး''
ေထြးရီက မယံုမရဲဟန္ကေလးျဖင့္ရပ္ေနသည္။ ျပီေတာ့မွခို်င့္ကေလး ကိုျပန္ထားလိုက္သည္။ ေအာင္ဘညို
လက္မ်ားကအလုပ္မ်ားသြား ျပန္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ ေနာက္ကေနထိုးသြင္းလိုက္ေသာလက္ေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းက
ေပါင္ျကားမွအကဲြေျကာင္းေလးကိုပါ ထမိန္ေပၚ မွစမ္း လိုက္မိသည္။ ေထြးရီ တြန့္သြားသည္။နုတ္ကဘာမွဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း
တကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ေအာင္ဘညိုကလည္းတစ္ခ်က္ သာပြတ္လိုက္ျပီးလက္ကိုျပန္ရုပ္လိုက္ပါသည္။
သာမန္အခိ်န္ဆိုလ်င္ထြက္ေျပးေကာင္းေျပးမိမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေလာေလာ လတ္လတ္ ခိုးထုပ္ခိုးထည္နွင့္ မိထားေသာ
ျပစ္မွု့ကရိွေနေသာ ေျကာင့္တုန္တုန္ေလးဆက္ရပ္ေနရွာသည္။ေအာင္ဘညိုကလည္းဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ျဖင့္
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


''နင္ကဒီဟင္းေတြကိုဘာလုပ္ဖို့လဲ''
''စား စားခ်င္လို့ပါ''
''နင့္ကို တို့အိမ္က ဟင္းနဲ့မေကြ်းလို့လား''
''ေကြ်းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဟို ဟို မဝလို့ပါ''
''နင္ဒီလိုလုပ္ေနတာျကာျပီေပါ့ေလ၊ အင္း အေမသာသိရင္ေတာ့မိုးမီး ေလာင္ေတာ့မွာပဲ''
ေဒၚတင္တင္ညို အေျကာင္းပါလာေတာ့ ေထြးရီေခါင္းငိုက္စိုက္က် သြားသည္။ထိုအခိ်န္မွာပင္ ေအာင္ဘညို
တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနေသာ ေထြးရီ လည္တိုင္အစပ္ေလးကို ျမင္လိုက္မိရင္းမ်က္လံုးကေအာက္ ကိုဆက္သြားမိသည္။
ရင္ဖိုေနေသာ အပို်ေလး၏ရင္သားမ်ား လွုပ္ရွားမွု့သည္ အလြန္ျကည့္ေကာင္းေျကာင္း စတင္သတိထားမိလိုက္သည္။
''ငါ အေမနဲ့တိုင္လိုက္ရမလား''
ပါးစပ္ကေျပာရင္းလက္ကပါေထြးရီရင္သားေတြကိုပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ် လိုက္မိသည္။ေထြးရီက ေခါင္းကေလးကိုသာ
ခါျပသည္။ မလုပ္ပါနဲ့လို့ေျပာခ်င္သည္လား၊ မတိုင္ပါနဲ့ဟုဆိုခ်င္သလားေတာ့မသိ၊နွစ္ မို်းလံုးလည္းျဖစ္နိုင္သည္။
ေအာင္ဘညိုကေတာ့ဒါေတြကိုမစဥ္း စားမိပါ။ အကၤီ်တစ္ထပ္ ေဘာ္လီတစ္ထပ္ခံေနသည့္ျကားကပင္
ကိုင္လို့အရမ္းေကာင္းသည့္အတြက္ဘာမွမပါပဲ ကိုင္ရလ်င္အလြန္ေကာင္းလိမ့္မည့္အေျကာင္းကိုသာေတြးေန၏၊ထို့ေျကာင့္
''တကယ္မတိုင္ရဘူးေနာ္''